Met deze illustratie krijg je een inkijkje in hoe het er aan toegaat als ik met een creatieve opdracht bezig ben…
- Ik sta op de top van de berg
Het begint met een idee dat oppopt waarna ik enthousiast van start ga. De eerste schetsen kloppen met wat ik in mijn hoofd heb. - Ik kom in het dal terecht
Er komt een moment dat het even niet gaat zoals ik wil. De twijfel slaat toe. ‘Ik kan het niet.’ ‘Ik ben niet goed genoeg.’ ‘Ik krijg het niet op tijd af.’ Ik voel mij gestrest, raak gedemotiveerd en denk er over om toch maar ‘gewoon betaald werk’ te gaan doen. - Vanuit het dal klim ik weer omhoog
Ik houd vol en ga op een langzamer tempo door tot ik weer op een top zit. Het lukt toch en de illustratie wordt mooier en mooier. Ik word weer enthousiast en voel de adrenaline stromen. Ik weet dat het goedkomt en dat het einde in zicht is. - Dan komt er toch weer een dal
Nu is het precisiewerk aan de beurt. De fijne lijntjes, oneffenheden weghalen. ‘Wat een werk nog, dat valt tegen.’ ‘Ik heb er nu even geen zin meer in.’ Ik raak weer gedemotiveerd en somber. Mijn perfectionisme doet mij verlammen. Ik zie op Instagram het werk van andere illustrators en denk ‘ik kan het nooit zo goed als hen.’ ‘Als ze goed naar mijn werk kijken, val ik door de mand.’ Het Imposter-syndroom komt om de hoek kijken. - Het einddoel is behaald Toch houd ik vol en ik ga weer door op een langzamer tempo. En dan is de top eindelijk bereikt; de illustratie is klaar. Wat ben ik blij met het eindresultaat. Ik voel mij trots, gelukkig en heel voldaan. Ik denk ‘dit is waarvoor ik gemaakt ben.’ En ik heb zin om nog heel veel illustraties te gaan maken.
