Deze illustratie maakte ik op oudejaarsdag vanuit een verlangen naar meer vrede in mijn leven in 2022. Vrede met de mensen om mij heen in deze tijd van polarisatie. Vrede met hoe het leven loopt, vaak zo anders dan ik het had bedacht. (Te)vrede(n) kunnen zijn met wat er wel is en wat er wel mogelijk is. Mijzelf kunnen verzoenen met het feit dat ik een enorme gedrevenheid in mij heb om dingen voor elkaar te willen krijgen en tegelijkertijd makkelijk stress opbouw en qua energie minder aankan dan ik zou willen.
Om die vrede te ontvangen is het van belang dat ik mijn, vaak verkrampte, handen open en mij overgeef aan het onbekende. Zodat de witte duif, symbool van vrede, kan landen. De duif heeft een takje in zijn snavel, een symbool van hoop. Hoop op betere tijden en hoop dat er iets goeds kan voortkomen uit de moeilijkheden die op mijn pad komen.
duif, vrede, ontvangen, hoop
